Βαθμολογία: 2.5/5
Ο εναλλακτικός τίτλος αυτής της ταινία θα μπορούσε να ήταν ο «Όταν
ο Reno συναντά τον
Αγγελόπουλο». Καλή ταινία, αλλά αργή βρε παιδί μου! Και ο Jean δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες. Με
μία τόσο αξιόλογη φιλμογραφία, έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας
και συνεπώς, τα ευρώ μας. Όμως εδώ ισχύει το «εάν την νοίκιασες ok, εάν την αγόρασες τα ‘κλαψες».
Ο Reno είναι ο αδίστακτος αρχηγός μιας φατρίας Αρμένιων γκάνγκστερ, ο οποίος
στήνει μια μεγάλη ληστεία για να εξασφαλίσει, όπως κάθε ευσυνείδητος πατέρας,
το μέλλον του γιου του. Ο γιος του από την άλλη, όπως κάθε ονειροπαρμένο παιδί,
ονειρεύεται να κάνει τα δικά του επαγγελματικά βήματα και να ζήσει ανενόχλητος
τον έρωτα του με μία νεαρά νοσηλεύτρια. Στην ιστορία εμπλέκεται και ένας
αστυνόμος-ορκισμένος εχθρός του Reno, ο οποίος έχει κάνει τη σύλληψη του τελευταίου
προσωπική υπόθεση, καθώς και μερικοί ακόμα γκάνγκστερ.
Ωραία πλοκή, ο Jean Reno -όπως πάντα- ψαρωτικός (σ.σ. σε ρόλο
κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του), καλογυρισμένη γενικά η ταινία, αλλά τα ζα
μου αργά. Ο Laurent Tuel (σκηνοθέτης και σεναριογράφος) έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά, το casting βοηθάει (στην πλειοψηφία του
τουλάχιστον), όμως ο Reno τα τελευταία χρόνια έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη (βλ.
22 Σφαίρες) και αυτήν τη φορά, δεν καταφέρνει να μας ενθουσιάσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου