“Final Witness” από τον Simon Tolkien…γιατί το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει!!

Βαθμολογία 3 / 5

Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε το όνομα Tolkien?? Χόμπιτς, Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, «My precious» και άλλα τέτοια!! Και όμως υπάρχει ακόμα ένας Tolkien που αξίζει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού. Ο Simon Tolkien, λοιπόν, είναι ο εγγονός του μεγάλου J.R.R Tolkien, δικηγόρος στο επάγγελμα και απ’ ότι φαίνεται ικανότατος συγγραφέας δικαστικών θρίλερ (α λά Grisham!!!).

«O τελευταίος μάρτυρας» που έπεσε στα χέρια μου (βασικά το αγόρασα, και όχι τυχαία) ήταν το πρώτο του βιβλίο το οποίο δημοσιεύτηκε το 2003. Από τότε έχουν ακολουθήσει ακόμα 3 βιβλία (τριλογία με βασικό ήρωα τον επιθεωρητή Trave – “The Inheritance” το 2010, “The King of Diamonds” το 2011 και το “Orders from Berlin” to 2012) που είχαν σημαντική απήχηση. Το πρώτο του βιβλίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως το τέλειο ντεμπούτο στον κόσμο του αστυνομικού μυθιστορήματος αφού περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν πολύ ενδιαφέρον.

Ο Tolkien μετά από αρκετά χρόνια στο στίβο της δικηγορίας μπορεί και περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια και ιδιαίτερη ένταση τη διαδικασία της δίκης της μητριάς του μικρού Thomas Robinson για το φόνο της μητέρας του και γυναίκας του Υπουργού Άμυνας της Βρετανικής Κυβέρνησης Sir Peter Robinson. Η εναλλαγή συναισθημάτων είναι καταπληκτική. Ενώ όλα τα στοιχεία συνηγορούν στην ενοχή της όμορφης Greta Graham (τα οποία όμως προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από τη μαρτυρία του Thomas) ο Tolkien μέσα από αναφορές σε περιστατικά του παρελθόντος αλλά και μέσα από τη διαδικασία της εξέτασης μαρτύρων στη δίκη αναγκάζει τον αναγνώστη να καταλήγει με μια μεγάλη αμφιβολία ως προς την ενοχή της κατηγορούμενης. Τα αντιφατικά μηνύματα που στέλνει μέσα από τις σελίδες του σε κάνουν να μην μπορείς να αποφασίσεις αν συμπαθείς ή όχι την Graham αφού δεν ξέρεις ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα. Αυτό το γεγονός από μόνο του σπείρει την αμφιβολία στις σκέψεις των αναγνωστών.

Φυσικά δεν είναι όλα τέλεια στο βιβλίο. Οι πρωταγωνιστές δεν είναι πολλοί οπότε αναμένεις ότι στο τέλος μπορούν να έχει 2 κατευθύνσεις. Δύσκολα αναμένεις ότι θα υπάρξει μια τρίτη στροφή στην εξέλιξη που θα σε συναρπάσει. Επίσης, έτσι όπως το πάει ο συγγραφέας  βλέπεις ότι «ο από μηχανής Θεός» θα πρέπει να δώσει τη λύση στο τέλος. Κάτι που γίνεται τελικά αν και αυτό το κάτι σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο καλή δουλειά έκανε η αστυνομία…!!!! Τέλος, το δυνατό σημείο του βιβλίου είναι αναμφίβολα οι σκηνές στο δικαστήριο που θα μπορούσαν να διανθιστούν κάπως παραπάνω (ίσως με 1-2 μάρτυρες παραπάνω που να περιπλέξουν λίγο την κατάσταση). Απαραίτητα όμως, αναμφίβολα, είναι και τα flashback που κάνει ο συγγραφέας αφού με αυτόν τον τρόπο σκιαγραφεί τους χαρακτήρες, εντείνει το μυστήριο και την αμφιβολία και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον.

Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα καλό δικαστικό θρίλερ από έναν συγγραφέα που φαίνεται ότι έχει την εμπειρία του δικαστηρίου. Δεν είναι το αριστούργημα που θα συναρπάσει όλους τους αναγνώστες αλλά για να πω την αλήθεια εμένα με κράτησε και με ανάγκασε αρκετά βράδια να κοιμηθώ κανένα μισάωρο αργότερα απ’ ότι υπολόγιζα!!

Διαδίκτυο:

http://www.simontolkien.com/